مادران شیرده و باردار نیز نباید روزه بگیرند،از نظر علمی و پزشکی روزه دار بودن این افراد با توجه به رشد بالای جنین و نوزاد و نیاز آن‌ها به تامین تغذیه‌ای در کوتاهترین زمان ممکن توصیه نمی‌شود.
مادران باردار از زمان تشکیل نطفه مجاز به روزه داری نیستند، چرا که رشد سریع جنین قابلیت به تعویق انداختن غذا به علت روزه‌داری را نمی‌پذیرد.مادران شیرده در سال نخست شیردهی خود مجاز به روزه داری نیستند، در سال دوم شیردهی مادارن در صورت تمایل می‌توانند شرایطی را ایجاد کنند که بتوانند روزه بگیرند، چرا که کودک در این سنین توان خوردن غذاهای کمکی را دارد.
روزه گرفتن برای افراد دارای بیماری های خاص و افراد با شرایط خاص سنی نیز که قادر به روزه داری نیستند، توصیه نمی‌شود.
افراد با بیماری‌های خاص نیز مجاز به روزه داری نیستند که از جمله این افراد می‌تواند به دیابتی‌ها اشاره کرد.
افرادی که مبتلا به دیابت نوع دو(غیر وابسته به انسولین) هستند، در صورتی که قادر به تنظیم قند خون روزانه خود هستند می‌توانند روزه بگیرند، اما مبتلایان به دیابت نوع یک‌(دیابت وابسته به انسولین) به هیچ عنوان مجاز به روزه داری نیستند.
مبتلایان به بیماری‌های قلبی و عروقی، فشار خون، افراد با رژیم‌های غذایی خاص و... تنها زیر نظر پزشکان و کارشناسان تغذیه می‌توانند روزه داری را تجربه کنند.
کودکان تا قبل از رسیدن به سن بلوغ سرعت رشد بالایی دارند و روزه داری آن‌ها از نظر علمی و پزشکی به هیچ عنوان پذیرفته شده نیست، ضمن اینکه از نظر شرعی هم روزه گرفتن برای کودکان واجب نیست.
روزه داری افرادی که روزه گرفتن برای آن‌ها از نظر شرعی و علمی جایز نیست می‌تواند اختلالات ماندگاری را در آن‌ها بوجود آورد،در صورتی که کارشناسان و صاحبنظران روزه گرفتن را برای آن‌ها تشخیص نمی‌دهند، از روزه داری خودداری کنند.

در روزهای بلند و البته گرم تابستان، داشتن برنامه غذایی صحیح برای روزه داران اهمیتی ویژه دارد چراکه روزه داران می توانند با رعایت اصول تغذیه سالم درطول یک ماه عبادت از سلامت جسمی نیز برخوردار باشند.
در سندروم دامپینگ به دنبال ورود مقادیر زیاد کالری، قند خون به سرعت بالا رفته و به دنبال آن بدن برای مقابله با این اتفاق انسولین بیشتری را ترشح می کند که این واکنش موجب افت سریع قندخون و بروز علایمی مانند بی حالی،خواب آلودگی و تشدید گرسنگی می شود.این اتفاقی برای کسانی که غذاهای پرچرب را به عنوان وعده سحری خود انتخاب می کنند در طی ساعات میانی روز رخ می دهد.
نیاز غذایی بدن انسان برای ادامه حیات و سلامت باید با توجه به سن، جنس، وضعیت تن سنجی، میزان فعالیت بدنی و شرایط خاص هر فرد از نظر بیماری های مبتلا تامین شود.وعده سحری به عنوان مهمترین وعده اصلی غذایی ماه رمضان است،وعده سحری را نباید حذف کرد و به عنوان وعده غذایی ناهار باید لحاظ شود.
بهتر است مصرف سبزیجات،کاهو، سالاد و میوه ها در این وعده گنجاند شود، زیرا میوه و سبزی می تواند در روزهای طولانی و گرم تابستان در کاهش تشنگی بسیار موثر باشد.بسیاری از افراد فکر می کنند استفاده از غذاهای پرکالری و چرب می تواند به تحمل آنها در مقابل گرسنگی روزه داری کمک کند،مصرف غذاهای پرچرب، شیرین و سرخ کرده باعث تشنگی زیاد در طول روز می شود.
نان و پنیر یا سوپ سبک به همراه یک نوشیدنی گرم یا ولرم با خرما بهترین گزینه برای وعده افطار است.
نوشیدن زیاد آب یا مصرف مواد قندی ساده مانند زولبیا و بامیه در وعده افطار سبب بروز سوء هاضمه و سندروم دامپینگ می شود.
پرخوری در وعده شام باعث مشکلات گوارشی و همچنین افزایش وزن پس از ماه رمضان می شود.
مصرف میوه پس از شام تا وعده سحر می تواند نیازهای تغذیه ای و ویتامین های مورد نیاز بدن را تامین کند.
نوشیدن مقدار زیاد آب در وعده سحر به رفع تشنگی در طی روز کمکی نمی کند و می تواند مشکلات گوارشی برای افراد ایجاد کند.